W ostatnich latach wiele czasopism katolickich postanowiło zakończyć swoją działalność. Trudno byłoby nam udawać, że tego nie widzimy. Sprawa jest prosta: skoro nie ma czytelników, po co czasopismo? Widzimy i my, że z roku na rok czytelników ubywa, choć spotykamy się też z miłymi, zaskakującymi opiniami tych, którzy nasze pismo dopiero odkrywają. Czasami sam się zastanawiam, jaką minimalną liczbę czytelników musimy przekroczyć, żeby przestać wydawać nasze pismo. Wpływy ze sprzedaży pisma już od dawna nie pokrywają kosztów produkcji, jednak chęć dzielenia się z Wami tymi treściami jest w nas na tyle żywa, że wciąż się nie poddajemy. Wręcz przeciwnie, stwierdziliśmy, że aby mieć ze sobą lepszy kontakt zwiększymy częstotliwość wydawania naszego magazynu: w tym roku wyjdą nie dwa, ale cztery numery! Mamy nadzieję, że dla Was te treści są ważne i że naprawdę czekacie na nie.
Nie udało nam się zakończyć prac nad tym numerem w terminie. Mamy praktycznie miesiąc opóźnienia. Dziękujemy za wyrozumiałość. Temat tego numeru to obraz i podobieństwo. To niezwykle ważne, aby człowiek przypominał sobie, kim jest, aby odkrywał wciąż na nowo w sobie to, co stanowi o jego godności i wielkości, niezależnie od ograniczeń i słabości. Mieć w sobie obraz Boga, to coś wspaniałego! Nosić w sobie ziarno nieśmiertelności, które się rozrasta i przemienia nas na podobieństwo Syna Bożego, który nie tylko narodził się jako człowiek, ale przeszedł przez bramę śmierci, otwierając nam drogę ku wieczności. Ileż śladów Bożej obecności jest w świecie! Możemy się zachwycać pięknem stworzenia, nieogarnioną rozległością kosmosu, jednocześnie uwielbiając Boga nie tylko za dzieło stworzenia, ale przede wszystkim za Jego bliskość i dostępność.
Tajemnica obrazu i podobieństwa nie zamyka się wewnątrz człowieka, ale otwiera się na relacje z drugim człowiekiem, który również nosi w sobie obraz i podobieństwo Boga. Warto w chwili medytacji zatrzymać i wyznać: Oto jestem podobny do Ciebie, Panie! Wydoskonalaj we mnie to Twoje podobieństwo, aby i przeze mnie Twoja miłość promieniowała w świecie. Zagubiony świat nie pamięta o swoim początku, kręci się wokół siebie i zapętla. Podobnie też człowiek, kręcąc się wokół siebie, zapomina o tym, skąd się wziął i dokąd zmierza. Dlatego przywołujemy tajemnicę obrazu i podobieństwa, abyśmy ucieszyli się na nowo z prawdy o nas, którzy nie jesteśmy skazani na samych siebie. To jest jeden z powodów, dla których wciąż robimy wszystko, aby poprzez nasze czasopismo docierać z treściami, które niosą z sobą życie. Liczymy też na Was, nasi drodzy Czytelnicy, że rozprzestrzeniając wokół siebie Posłańca, będziecie razem z nami szerzyć to dzieło, któremu patronuje św. Antoni z Padwy.
Niech zawsze przyświeca nam myśl o Bogu pięknym, na obraz i podobieństwo którego zostaliśmy stworzeni. Niech On sam uzdalnia nas do miłości, która jest najbardziej wymownym świadectwem naszej przynależności do Niego.
W swojej hojności niech błogosławi + Was wszystkich!
Andrzej Zając OFMConv, redaktor naczelny
